Ak/aktı kadın


bit düşün/ce yorgana.
larvası kuşku beşiğinde büyüdü,
bir martının kanadında uçtu
değişmeyen yazısına
mor cepkeni debdebeye vesikalı.


bu bir akım
sokul koynuna kendine yakın
saatler Greenwichi past geçer
tutma zamanı kolundan
trajik komik bir hamlet yazılmadan.



toprak anası
geçmiş çilenin
her bilmecesinden,
yüzündeki çizgileri
kapatmaya yetmez iken;
değirmende ki un,
için hun, dışın gön,
şuh gülüşlerin öldürmüş,
ruhunda sinerji,
çıkmazın içinde sürüklenen
hummalı alerji,
aklanır akıttığı zehrin içinde.



-dibine yandığımın dünyası-

rakının içine buz koydun şimdi
hasretim vardı içmeye
ak sütlü annelerin göğsünden.



billuri bir şafak esnerdi
yeni doğmuş bebe’nin masumiyetinde
şimdi yazılmamış hikayelerin
anılarında kundaklanır diş izi
elması kurtlu ısırıkların.


çukur bir ayna yansıtması hayat,
zembereğini kurduğumuz sanrıların,
debdebesi boğulur gerçeklerin
yutmadan imiğin de
takmak istediğini tak
saçlarına ak düşünce
kesmeden
kurdelesini sandığın biat.



ÜMMÜ AŞCI