3
Yorum
0
Beğeni
4,3
Puan
1575
Okunma
Yaşadığımız küçük bir Beldede komşumuzdu Celaller..
Dört çocuklu bir ailenin en sevimli en içli ve mahcup çocuğuydu..
Sevemediler..Anlayamadılar..Dokunamadılar ona..
Yıllar önce Eyüp Sultan’ ın kuytu bir sokağında veda ettiğini işittim
bu Garip Hayata..
O da her çocuk gibi doğdu masum günahsız
Ana sütünü tattı helal temiz katkısız
Okullu oldu sonra zeki mutlu tasasız
Geride bırakırken çocukluk çağlarını
Görmeye başlamıştı garip kabuslarını
Ne anlayan oldu onu ne de bir umursayan
Oysa sevgi ve umuttu gözlerinde okunan
Başını çevirip de son kez bakarken cama
Ne kal diyen oldu ona ne de bir el sallayan
Delice bekledi hep o yaz gecelerini
Yıldızlara eş koştu sevgilinin gözlerini
Sevdasını tasasını bedenini paylaşıp
Koynuna hiç alamadı nefesini soluyup
Yudum yudum içerken yiten umutlarını
Düşlerinde yaşattı yaşanmamış yıllarını
Asırlar mı geçti ona mı öyle geldi
Ebedi uykusuna dalınca mevsim güzdü
Onu son yolculuğa üç beş kişi götürdü
GARİPLER MEZARI ’ndan Eyüplü Celal geçti…
5.0
67% (2)
3.0
33% (1)