Sana sokuluyorum üşüdüğümde ey!.. yüce Rahman,
Yüreğime dokunuşun bağlar beni hayata
Yumurta içinde “civciv” gibi beslenirim sevginle
Kabuğum sert olsa da; tenimde!
Isıtırsın sevginle her üşüdüğümde.



Kanatlarım yok benim, daha uçamıyorum semaya
Yönüm kıble nuru, heybem “AKBEH” yolunda
Ruhum zikreder hakkın ile dua’da
Her çırpınışta, bırakırım canımdan bir parça;
Ateşinde yanmayan kanatlarım kırılsın yerinden!


İçimdeki yanan od, gün geçtikçe kök salar!
Zonklar en derinden, neşter yemiş gibi;
Cücüklemiş başak taneleri...
Bir ferman ver "toprak ana" kuruyan bağrından!
Kır zembereği yerinden, gül koksun tüm evren.



Sırca bir saraya vurur, ay’ın şavkı, gecenin koynunda.
Tüm canlılar tefekkür eder, börtü böcek tavafta.
// “Kabuğu sert” olanın, içi “küçük” olur doğada//
Bir damlayım şu umman-ı deryada,
Aştıkça bendimi, prangaları tek tek söküyorum.
Ilgıt ılgıt esen yelden tüm evrene akıyorum.


Üşüyorum ey!... Rahman,
Soğuk yüzlü şu evren!
Etrafım sis dolu...
Bir yol ver çırpınsın kanatlarım, şu asi rüzgâra
Kavuşsun yüreğim o yüce Mevla’ya!





Ümmü AŞCI




AKBEH: Allah Kaynaklı Bilinçli Enerji Havuzu.




Not; tüm öğretmenlerimin "gününü" kutlarım. Saygı,sevgi, selamlarımla!....