Desen ki;

Kurşun ağırlığında külfetinle ezildi umutlarım

İrili ufaklı cesetler bıraktı yol sapaklarında gözlerim
-Kiminiz devdi kendi bedenine sığmayan
-Kiminiz bedenin içinde bir karış insan olmayan

Sizi bir bir ben öldürdüm…

Eyvallah!

//


Teneşire yatırıp yeni bir günü
Maşrapayla su taşıyoruz kırk dereden
Aklamaya çalışıp suretimize yapışan
Gece yanığı düşleri
Kirli sakalını tıraşlıyoruz toprağın

bil ki;

Çok/genli mısralar taşıyor şiirin çekinik yanı
Ruhumuzun dar sokaklarında yankılandı Vivaldi dört mevsim
Kuğu gölü balesinde ağır roman besteledi Çaykovski
Satır aralarında bağırdı kırk haramiler
-Açıl susam açıl!
Dominant çıktı bizim ustura Kemal
…

Hani anlayacağın!

Desen ki;

Taze kaşarlanmış yeni bir güne cemre düştü
Nuh tufanına tutuldu atlasın etekleri
Yeniden harmanlandı taze baharın mavi çiçekleri
İnan
Bir gül(Ü)vereceğim

Ki;

Oynar başlıklı bir hayatın
Âminsiz salâvatını çekiyor kader
Hangi yöne koşsak
Kayıyor ayaklarımızdan zaman

Tutunamıyoruz!

Kendi boyunu aşan karanlığın zulmetinde
Yeniden içimize düşüyor gölgemiz
Kuşluk vakti


Ümmü AŞCI
(ÜMA)



Emekleyerek çıktığımız hayatın dik yokuşunda, bir nebze nefes alıp,
şiirin kanatlarına tutunmak uçuruma bir adım kala

Teşekkürler şiir yoldaşlığına emeği geçen tüm dosta
Saygıyla.