serin rüzgarın ihtiyar şarkısında çekiliyorum geceye
ışığa hasret hayalden deniz çalarken
titrek ellerimde uzanan bir sessizlik
ay’a kara çalıyorum.
esmer yorgunluğun kaçkın evlerinde
yalnızlığın terkisiyle kendime demleniyorum
düşerken gölgelerime sokaklar
uyumayışım bu yüzden.
hayalin ak atında ne dualar dondurdum maviye
gün eridi
gün erirken güneşi sattı anılar
çünkü yılgın gelişim vardı ölüme
ve ağzımda koca bir dünya
kim tutabilir karanfillerimi
ki
sular uykuya daldığında uyanıyorum




içimden bir ah çıkıyor

sus şiirin kan haline kalıyorum.

hadi atlayın uçurumlardan tarihler

kalbimi vuracak bu inleyen sisler




ahh baba
rüyalarıma yatsa anılar hiçbir anımı yaşayamazlar
ellerinde fenerle tedirgin etseler karanlık duvarlarımı
ud çalan bir adamın sokağına götüremezler akşamlarımı
ruhuma yansıyan ezgilerde yarılır gök
ve kıyılarımdan geçer yağmurda ıslanmış çocuklar
gözbebeklerim üşüdükçe ağlarım
mavisini bilmediğim sabaha doğar gün


ellerim çıplak
korkularım mühür


bulut düşüncelerimin omzuna yaslanırken
müthiş kalabalık şimşekler çakar beynimde
yakalanırım bağışlanmaz tuzaklara
karanlık törpülendikçe sımsıcak bir cehennem olur yüreğim
ahh baba
gizlerin kıvılcımıyla saçılırım
kırlangıç hızıyla salla beni yangınımda
kurşun değmesin tenime
yüzünü unutacağım.
gün
sapsarı kesilecek titremelerime
bela bir yalnızlığın içinde
usul usul kımıldanıyor bedenim
dışarıda köpekler havlıyor
içeride karanlık
bekle beni baba
aklıma geldikçe sabrın kapına düşeceğim
bekle beni
hınzır bir fısıltının kalbinden yaşamak çıkartacağım





ki,
Hilale her baktığında gökyüzü kıpkızıldı
ansızın bir serinlikti üşümüşlüğün
bilsen ne fakir duyguyla kıskanıyorum denizini
kollarımı göğsüne sar