…kusurlu olana kusursuz bir teslimiyet,
ancak yürek alfabesiyle okunur.

İşte ben,
gecenin en dip köşesinde saklı duran
adı konmamış bir kadın hayaliyim.
Gölgesi kırık, nefesi bölük,
ama duası hiç eksilmeyen bir sır gibi…

Ben,
yarım bırakılmış bir hecenin
sonunda titreyen sessiz harf;
dokunulmamış bir çiçeğin
henüz açmamış kokusuyum.
Ve sen,
kaderin soğuk camında buğulu bir çizik,
dokundukça anlamı berraklaşan bir izsin.

Kendimi senden topluyorum bazen;
tane tane, dua dua…
Bir çocuk sabrıyla,
bir derviş suskunluğuyla…
Bazen de bırakıyorum seni,
kendi karanlığımın içine düşsün diye;
çünkü biliriz ki:
insan, en çok düşerken kendine yaklaşır.

Gecelerden arta kalan bir yalnızlığım var benim;
kuyu gibi derin,
gökyüzü gibi tükenmez…
Sen dokununca genişleyen,
sen susunca karanlıkta büyüyen…
Öyle bir yalnızlık ki bu;
kendi kalbini emanet alıp da
geri vermeyi bilmeyen bir teslimiyet gibi.

Sana söyleyemediğim bir hakikat var:
Ben, seni beklerken
yolunu unutan bir ışığım.
Yanmayı bilirim de,
sönmeyi öğrenemedim hâlâ.
Çünkü aşk, sönenlerin değil,
sönmeye razı olmayanların yangınıdır.

Seninle konuşurken
sanki evren içimde bir perde açıyor;
kuşlar susuyor,
rüzgâr adını söylüyor,
ve ben,
hiç bilmediğim bir lisanda
sana yeniden kadın oluyorum.

Bir bakışın var ki…
kaderin göğsünde açılmış bir tül perde;
her dalgası beni başka bir hakikate çağırıyor.
Ben senin gözlerinde
hem kayboluyor,
hem de bulunuyorum.
Çünkü insan, sevdiğinin baktığı yerde
bir daha hiç aynı kişi olmaz.

Ve bil ki…
sen kusurlusun belki,
yaralı, eksik, dağınık…
Ama ben de:
yarasına inananın duasıyım.
Eksik olana sığınanın tamamlanma isteği…
Kırık olanın sesine kulak veren bir nefesim.
Bizim hikâyemiz böyle yazılır:
Kırıkların birbirine yaslanarak
bütün gibi görünmesiyle.

Gecenin en sessiz yerinde
sana içimden bir cümle bırakıyorum:

“Her eksiklik, sahibini tamamlayacağı yeri bilir.”

Ve ben biliyorum…
Senin eksikliğin
benim içimde tamamlanmak için bekliyor.

İşte bu yüzden,
kusurlu olana kusursuz bir teslimiyetle
bir kez daha fısıldıyorum:

Ben, seni kaderin bile yazmaya çekindiği yerden seviyorum.