Ey kalbimizin görünmeyen sahibine,
gecenin sessizliğinde adını fısıldadığımız sultân-ı gönlümüze,
yüreğimizin karanlığını nuruyla delen Rabbime…

Ne kelimemiz yeter sana,
ne aciz cümlelerimiz büyüklüğünü tarif eder.
Yine de kuluz ya,
dizimizde derman kalmadığında bile
susarak konuşuruz sana.

Biz seni bilmezken sen bizi biliyordun,
Biz seni aramazken sen bizi çağırıyordun.
Yollarımızı kesen yorgunluklarımıza sabır,
kül olan yüreğimize nefes üfledin.

Kırılan yanlarımızı,
gizli gizli kanayan hatıralarımızı,
kalbimizin kırık dişlerini,
görmedi kimse…
Ama sen gördün Allah’ım.

Biz kelimeyi yuttuk,
gözyaşı konuştu;
sessiz söyledik, sen duydun.
Bu ne güzel adalet!
Bu ne büyük merhamet!

Ya Rabbi…
Biz senden başka hiçbir kapının tokmağını tutmadık,
hiçbir omza yaslanmaya güvenemedik.
Güvenilecek omuz sendin,
yaslanılacak dağ sendin,
her düştüğümüzde “kalk” diyen ses sendin.

Bizi karanlık gecelerden süzüp aldın,
başımızı secdeye koyarken içimizde bir ev kurdun.
Dizlerimiz titreyince gücünü hatırlattın,
kalbimiz üşüyünce sevdanla örttün.

Biz çok kez öldük ya Rabbi,
ama her defasında sen dirilttin.
İnsan canansız, cansız, umutsuz kalınca ölmez mi?
Öldük…
Senin adınla yeniden açtık gözlerimizi.

Sen ki;
bir yaprağın damlasında sır gizleyen,
bir taşın sessizliğine söz sığdıransın.
Biz ki;
kırık bir cümlenin içinde saklı bir kuluz.

Ne güzel yazdın kaderimizi…
Ne güzel büyüttün sabrımızı…
Ne güzel öğrettin susmayı, konuşmayı, beklemeyi…

Ya Rabbi;
biliyoruz, vuslat senindir,
ayrılık senin emrindir.
Kalbimize değdirdiğin her acı
ya imtihanımızdır ya ikramın.

Sen bizi, bize rağmen taşıdın bu güne.
Biz yürüyemedik, sen sürdün adımlarımızı.
Biz susarken bile içimize dua öğrettin.

Şimdi kapındayız:
Bizi kalbimizle imtihan etme ya Rabbi,
kaldıramayız.
Bizi sensizliğin gecesine bırakma,
dayanamayız.

Her kapı kapanırsa kapın açılsın,
her kul yok derse sen “var” de,
her yer karanlığa keserse
sen bir yıldız gönder
kalbimizin en karanlık yerine…

Yolumuzu sensiz yürütme,
yüreğimizi sensiz büyütme,
dilimizden Kur’an’ı,
kalbimizden imanı,
ruhumuza secdeyi eksik etme.

Bizi Sana yaklaştıracak her şeyi çoğalt,
uzaklaştıracak her şeyi yok et.

Ve sonunda…

Vuslatın cenneti varsa,
ayrılığın cehennemi de vardır.
Biz cenneti birtakım hurilerde değil,
senin “Ben sizden razıyım” sözünde ararız.

Rabbim…
Rızana yaklaştır, aşkına kavuştur,
bizi kendine güzelleştir…

Âmin.