0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
47
Okunma
Yalnızlığın Ve Umudun Şarkısı
Ey gönlümün mahpusu, sessiz bir ıssızlıkta,
Tazallümle dolu bu hüzün harabesinde,
Mazlime kalbim, ellerinde esir bir kuş,
Kırık kanatlarıyla uçmayı beklerken.
Zulmün soğuk rüzgârı eser tenimde,
İnzılâmın sessiz çığlığı, geceye karışır,
Cevr ve cefa, kalbimin pusulasını yitirir,
Tuğyan içinde yolunu arayan bir yitik nehir gibi.
İtikadın pusulası şaşar mı ey sevgili?
Bilmiyorum, ama ben bu karmaşada yalnızım,
Ahlâkın ve gerçekliğin ince ince işlediği örtü,
Üzerime düşen kar gibi, hem örtü hem soğuk.
Ey zalim sevgili, artık sevgi istemem senden,
Sadece anla beni, anlaman yeter,
Çünkü bu sessizliğin içinde,
Bir gün doğacak umut,
Ve kırık kalbim yeniden yükselecek gökyüzüne…
