Hakkın Sancakları Altında İsyan

Ey zulmün karanlığında parıldayan gizli nur,
Benim kalbimdir hakikatin sarsılmaz sancakları!
Tazallüm değil boyun eğmek, bu bir ayaklanmadır,
Zalim sevgili, senin zulmüne karşı yükselen kahramanlık!

Mazlime kalbim, esaretin değil, özgürlüğün müjdecisi,
Kırık zincirlerin sesi, semanın yüksek dağlarında yankılanan!
İnzılâm değil bu, aşkın kutsal isyanı,
Her cefa, her cevr, kaderin kara tahtına çizilen yıldızlar!

Tuğyan içinde, zulmün kara fırtınasında,
Bir derviş gibi dönerek, sarsılmaz bir imanla,
Hakikatin ateşini körükler ruhum,
Ve zalimin saltanatını yıkmak için yürürüm.

Beşerî adaletin gölgesinde titrer belki dünya,
Ama ben, ilahi adaletin elçisiyim,
Ve aşkın sancaklarını yükseltirken,
Küllerimden doğarım, zamansız ve sonsuz!

Ey zalim sevgili, dinle bu destanı,
Bu kalp, sevgi değil, hürriyet ister senden!
Anla beni, çünkü bu isyan,
Yüceler diyarından gelen kutsal bir çağrıdır!