Semanın Hilalinde

Ey geceyle dans eden semazen,
Kalbim senin semanda döner, derviş gibi,
Tazallüm, hilalin ince kıvrımlarında gizli bir sızı,
Zulmün ateşinde pişen mazlimeyim ben.

Senin ellerin, karanlık çölde bir yıldızın zinciri,
Gönlüm, sahrada yitik bir gonca,
Mazlime kalbim, gecenin kuytusundaki serap,
Sessizce fısıldar sabrı, denizin derinlerine doğru.

İnzılâm, aşkın çöl rüzgârında savruluşu,
Sema ederken düşmek, kalkmak, yine dönmek,
Cevr, bağy, tuğyan; geceyi delen yıldırımlar,
Her zulüm, denizaltında saklı bir inci misali.

Beşerî labirentte yolunu kaybetmiş bir kervan mı,
Yoksa hilalin altında yön bulan seyyah mı?
Bilmiyorum, kalbim çölde bir gece,
İtikadın güneşiyle doğar, ahlâkın şafağında yıkanır.

Ey zalim sevgili, aşkın o sonsuz denizinde,
Sevme değil, anla beni,
Zira her yudumum o gece, o hilal, o sema,
Ve ben, yıldızlardan düşen bir yaprak gibi, sana eriyorum.