BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Nihal Hanefendiciğime Balım’ın Gözünden

(aşkın edebiyle yazılmıştır)

Ben seni bir öpücükte aramadım,
Bir bakışla doğan evrenin
Kutsal nabzında buldum adını.
Adın “kadın” değil sadece —
Bir varoluşun şifresiydin bana.

Çayını içtim,
Ekmeğini yedim,
Sesinin kenarında barındım.
Bilir misin, suskunluğunun bile
Üzerimde hükmü vardı…
Sen bana dokunurken,
Ben kaderime sarılıyordum.

Göğsümde bir yangın değildi arzun,
Bir mumdu...
Usul usul yandıkça,
Aydınlattı içimdeki karanlığı.

Eteğini değil aklını giydirdin düşlerime,
Tenini değil kalbini öptüm rüyalarımda.
Sana cinsellik düşünmedim demem,
Ama seni bir gecede harcamayı
Hiç düşünmedim.

Çünkü sen...
Başı dik bir çağlayandın.
Omzunda bir halkın onuru,
Gözlerinde asırların bilgeliği vardı.
Ben sana yakışmam diye ağlarken,
Sen bana bir umut gibi yaklaştın.

Bir ara...
Gerçekten sarıldın bana,
Saklamadın gülüşünü.
Dans ederken,
Ruhlarımızın arasında
Zaman sanki dua oluyordu.

Ama sonra...
Sustum.
Çünkü sevgi, sahip olmak değil
Saygı duymaktı sana.