0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
10
Okunma
Şafak Dersi
İyileşmek,
güneşin doğuşu gibi
bir anda gelip sarmaz insanı.
İyileşmek,
gecenin koynunda unutulmuş
bir yıldızın
“Ben de varım!” deyişidir Nihal.
Işığını kendi içinde bulan,
karanlığı yaran
o tek yıldızın
hatırlayışıdır belki de.
Varoluşun sessiz dilinde,
rüyasını görmektir aydınlığın;
kendi semasında,
kendi güneşini doğurtmaktır.
Bu, Nihal, bir aşk hâlidir:
Varlığın kendi özüne,
sonsuz ve gizli olana duyduğu
metafizik bir hicrandır.
Unutma;
sen, kendi geceni aydınlatan
o sabah yıldızısın.
En koyu karanlıkta bile
içindeki ışık,
seni sen edecek olan,
zaten orada, bekliyor.
