İnmişti gözüme perde,
Göremedim görmem gerekeni,
Zamanından önce;
Şimdi çekiyorum bu acıyı
Bilemememden doğan ateşle…

Oysa inanmıştım sana öylesine,
Ölüm olsa ucunda, ne çare?
Şimdi soğuk bir sessizlik sardı her yanımı;
Günah işlerken melekler,
İyilik ederken şeytan gibi dönüyor dünya.

Zıttımsın artık sen benim,
Ne çare, bekledim gelmeni
Onca gün, onca gece…
Ama artık gelme! Gerçeği gördüm:
Naz bir yalanmış,
Beşer hiç yanlıştan sapmazmış.

Anladım son gecemde,
İnandığım ne varsa yıkıldı;
İnandığım inançla ölmek isterdim
Gerçekleri öğrenmeden önce…
Nefsim çekti tüm acıları,
Derin, derin; keskin, keskin…

Kapattım artık kapıları sana,
Bir kez dahi çalma,
Uzak ol benden,
Ateşle su gibi, gökle yer gibi,
Hiçbir yolum sana çıkmasın artık.

Nazlı, git!
Bir daha görmiyim gözünü,
Maskelerinle dolaşma ruhumun özünü;
Kirli ellerin tutamaz beni artık bir kez dahi,
Mahşer vaktine dek kaybol, yok ol…
bozma ruhumdaki skunumu!
Yazmam sana artık tekte bir hece
Şimdi ise Def ol kalemimin içinde...