Sigara kutumdaki son dal,
Boynu bükük, hüzünlü bir akşam.
Yanmaz çakmağım tek başına,
Tek aydınlık elimden düşmeyen fotoğrafın.

Bir nefeste ararım seni dumanda,
Her közde yanar eski hatıralar.
Bir ben kaldım, sessiz bu odada,
Gözlerimde tüten anılar…

Ay ışığı vurur her anımıza,
Hayat senle varmış;
Senden sonrası boş bir hüzün.
Ey karanlıklar, şahidim olun:
Bir daha çıkmayacağım aydınlığa.

Yalnızlık içimde yankılanır şimdi,
Adını duyar gibiyim her duvarda.
Sevda bir mezar taşı gibi dikildi,
Üstünde ben, altında sen…

Haykıralım bir falez ucunda,
Ya da bir uçurum kenarında.
Ölüme en yakın anda bile,
Göğe haykıralım adını.

Varsın duysun rüzgâr bile,
Taşsın deniz, kıskansın dalgalar.
Bilsin dünya: sönmez bu yangın,
Seninle yanmak, en büyük varlık bana.

Sensizlik, yok oluş adeta;
Mahşeri berzahta bekleyen ruhlar gibi.
Beklerim seni.
Belki de ölürsem Fatiha’nı,
Senden gelen iyiyi de kötüyü de beklerim, sevgilim.

Bir gün yollar kesişirse eğer,
Zaman susar, kader durur orada.
Ne ölüm kalır, ne dün, ne yarın;
Yalnız sen — ve ben, sonsuza…