Sessiz bir pencere araladım sensizliğe,
Ölümün kıyısında kaybolmak gibi.
Nefesim ağır… geceler uzun ve soğuk,
İçimde donmuş bir mevsim gibisin şimdi.

Yalnızlık ördü dört bir yanımı,
Unutulmuş bir şarkı gibiyim karanlıkta.
Her dize sustu, her söz eksildi,
Bir tek sen kaldın içimde yankı yapan.

Gözlerim yorgun, kalbim uykusuz,
Hayalini izliyor geceler boyunca.
Seni ararken kendimi kaybettim,
Adını taşıyan rüyalarda savrularak.

Artık yaşamaktan uzağım,
Sesin susunca ben de sustum içimde.
Bir dönsen…
Yemin ederim, ellerini bırakmam bir daha,
Seninle başlar benim her sabah.

Yazamıyorum artık, muhtacım sana;
Senden önce bir hayatım var mıydı, bilmem.
Gözlerin, dünyama doğan güneşim,
Ama güneş bile karartıyor sensizken.

Sensiz geçen her an bir sınav,
Her nefeste senin adını arıyorum.
Bir ışık ol bana, geceyi yar…
Bitsin bu yangın, bu içime çöken karanlık.

Nazlı…
Bitmiyorsun içimde,
Hasretine bile aşkla tutunuyorum.
Defterimin tam ortasına,
Tükenmez kalemle yazdım adını…
Sonra sustum, kapattım tüm kapılarımı.

Bir adım atsan, bir bakış versen,
Bütün ömrümü sana mühürlerim.
Kalbim esir, sevdan zincir;
Ama yine de vazgeçmedim...
Ben hâlâ seni bekliyorum bıraktığın yerde