Geceden süzülen bir adın var,
Her harfiyle içimi deler.
Fısıltı gibi geçer rüzgârdan,
Nazlı der gibi… usul, derinden.

Yazacak kelime kalmadı artık,
İlhamım yok senden sonra.
Senmişsin bana yazdıran,
Bir hayaldi başucumda—peri kokan.

Ay, güzelliğini ödünç almış yüzünden,
Karanlığıma doğdun bir zaman.
Nazlım… sen beni yarım bıraktın,
Olmadı sensiz, eksik kaldı her an.

Affet…
Olmayana bu kadar sadık kalmamı.
Belki hiç bilmedin içimdeki yangını,
Belki sustum; dizeler sana hiç varmadı.

Şimdi sabahlar bile karanlık,
Işıksız buralar, gökyüzü yorgun.
Sensizlik her şeyde eksik,
Yıldızlar sönük, rüzgâr solgun.

Özledim…
Gözlerini—bir duayı andıran.
Sesini—ruhuma değen o ince tınıyı.
Bir masal gibi beyazdın,
Dokunsam yok olurdu zaman.

Ne olur…
Ne olur dön,
Uzaklaştım kendimden.
Özünden kopmuş bir ağaç gibiyim—
Kurak, içi boş, çiçeksiz...

Gel, çiçeklendir beni yeniden.

Nazlı geceler sensiz geçer,
Bu da en çok içime işler.
Her şiir sensiz yarım kalır,
Ben…
Sana tamamlanırım, sensiz eksilirim.

Duy…
Duy sesimi rüzgârlardan,
Bir kalbin hâlâ sende çırpındığını
Unutma.