Bre ben Osmanlıyım,
Döndü mü dünya tersine,
Ey Türk dön özüne.

Atlarım kurmuş Asya’da bir boy,
Sığmamış Asya’ya o boy.
Olmuş Bizans’a karşı bir set,
İslam’a kalkan bir kılıç.

Ey Türk, sanma batıyı senden medeni;
Bir zamanlar batı senden merhamet isterdi.
Alilerin, Hayyamların çizdiği gök vardı,
Batı dünyayı üç kıta sanarken
Pîrî Reis dünyayı nakşederdi.

Ey Türk, Alparslan’ın izi sildi karanlığı,
Sen şimdi başkalarına özenme.
Uyan, bak göğe; gör tarihini,
Unutturmaya çalışanlara karşı unutma özünü.

Cihat ruhuyla alınmış bu toprakları
Satmadı dünyanın menfaatine Abdülhamid.
Müjdelenmiş komutan Türk’ün soyundan Fatih;
Dinimiz İslam’dır, kızıl elmadır davamız.

Yemin olsun kuru cihangirlik değildir hayalimiz,
Gökten ineni yerde duyurmaktır davamız.

Sanma her iddia eden Müslüman,
Unutma atan değildir Yahudi veya Ermeni;
Senin atan Selçuk,
Komutanlarındır afişin ve ötesi.

Kitabın Kur’an, dinin İslam;
Bakma seni özünden koparan rüzgârlara,
Kariştirmaya çalışan sözlere.

Unutma Türklüğünü, savun ey Türk vatanını.
Unutma Türk’ün kanı gibi duru mudur başka kan?
Doğudan esen rüzgarımız var.

Ey Türk, inanma milliyeti Türk olmayıp da “Türküm” diyene;
Ne yaparsa yapsın, kanında yoksa
Kalkıp “ben Türküm” diyene…

Unutma Osmanlıyım diyenlerin yaptıklarını,
Biz Türk’üz — Türk çağ açıp çağ kapatan,
Batıya karşı duruş, Anadolu’ya bereket olan.

Dön bak göğe, dalgalansın çift başlı kartalın,
Üç hilalin vardı bayrağında, unutma ey Türk.

Ayasofya’da okundukça ezan,
Dön dua et; unutma, gelirse ahir zaman,
Bu millet dirliğiyle atlatır zorlukları.

Damarımızdan cesaret akmadıkça efelenmeyiz;
Bir ana duası,
Bir kılıç asrı misali güç verir bize.

Unutma ey Türk, Viyana bile zorlandı karşımızda;
Besmele sesleriyle inledi Kostantiniyye,
Oldu İstanbul bize.

Atanı yanlış tanıma;
Unutma, senle yaşamış atan olamaz elbet.