Simsiyah selvi gölgeleri vurmuş
Suskun şehrin sokaklarına.
Kanadı kırık kuşlar tünemiş
Mermer soğukluğundaki taşlarda
Bir ürperti geçiyor canımın içinden
Can kırıkları dizili o sokaklardan.

Ömür geçti... yağmur yüklü sokağımdan
Yalnız çiğnedim hep, bu kentin kaldırımlarını.
Gözlerim dolu dolu, saçlarımda karlar
Bir tutsaklık ki
Demir kapılardaki kilitler
Hadi kır kırabilirsen.
Çaresizler zındanında
Seni arıyorum.

Bahtıma öyle zor şeyler yüklemişlerki
Bilemediğim şifreler yazılı kaderin elinde.
Hadi dön !
Bir süpriz olsun gelişin
Sen bilmezsin akşam yalnızlığını
O an gölgeler sarar , korkulu her yanımı.
Hüzünler hep orada düğümlenir.

Gözlerinin siyahını işliyorum gözlerime
Bir sızı alevleniyor içimde ki sorma, sorma
Param parçayım gecenin ortasında
Teselliler kar etmiyor hicranıma.
Karanlıklarda ışıldıyor göz yaşlarım
Tükeniyorum gelmeyen güzel günlere.

Çaresiz avuçlarımda tükeniyor mevsimler
Sensiz çığlıklar sarıyor karanlıklarımı.
Bir Eylül rüzgarı suskunluğun ...
Taş duvarlar ötesinde... beklediğim
Bir hasret büyüyor yüreğimde dağ dağ
Hadi gel ! teselli bulsun gözlerim...
*

Günay Koçak 4.1.2022