Ne kadar da uğraşsan olmayınca nafile
Belki bir iz kalır senden, umulur ki geriye
Bilinmez kiminin kıymeti,bu kaderidir
Değmeyecek olanlar, göresin ki muktedir.

Olsun yine de biz ayrılamayız bu özden
O iz ki götürecek bizi huzura ebeden
Dedik ya dünya burası, hile riya yuvası
Onlar çıksın yükseğe, henüz vakit var iken.

Ne kadar da olsan gül,dikenini görürler
Doğru söylediğin için, seni çokça yererler.
Biz hak için düşünür,vicdan ile yaşarız
Başkasının payına asla el uzatmayız.

Ne büyük aldanıştır, o gününü yaşamak
Oysa karın ağrıtır, yarınları yadsımak.
Bir bütündür şu hayat, her yönüyle anlamlı
Tüketilen bir geçmiş, bize bir şey katmalı.

Halen aynı kafada ısrar edip yaşayan
Eli ve dili ile gerçeklere kör bakan
Zamanı yaşamamış, adeta tüketmiştir
Ne kadar değer versen,seni anlamamıştır.

Kendini bilsen bile,bu yetmiyor arkadaş
Seni anlayabilecek gönül isterdi yoldaş
Ne dilin yeter buna, ne duruşun kâfidir
Yürekten sevmeyenin bil ki kalbi katıdır.

Oğuzhan KÜLTE