Kimseler için beni ben yapandan veremem taviz
Beni sevecekse kişi ve üstelik yargısız, infazsız
İşte buradayım, her yerde aynı duruş, bu özüm
Ya sev beni bıktırma, ya da sen bilirsin iki gözüm.

Ben seni sen olduğun için sevdim, yermedim
Sen de beni bu halimle sev, anla isterdim
Bırak şu anlamsız inadı, kanatıyor yarayı
Gül bahçelerinden toplayalım en halis rayihayı.

Olduğu gibi olabilenler çok nadirdir aslında
Maskeleri yoktur onların, olmaz riyaları da
Ya olmaya çalıştığı şey olmalı insan, bu güzel
Ya da olduğu şeyi yansıtmalı tutarlılıkla.

Anlamak ne de zor geliyor bazen seni,şaşıyorum
Bir günün tutmuyor diğerini, anlamıyorum
Çelişkilerin zirvesini yaşıyorum bu hengâmelerde
Aynaya bir bakmak gerekli, fayda yok bahanelerde.

Yakındayken bile uzağı olmaktır bu yaşanan
Ne kadar da ulaşılmaz mışsın, ellerim ki boşta kalan
Hoyratlığın bir bedeli olmaz mı sanırsın bilemem
Bu karamsar duygularla hayata asla katlanamam.

İnsan şevk vermeli duruşuyla yarına dair
Senden gelen cebir ki dilden, zehir mi zehir
Her zehre sevgidir ilâç gibi, inan ki panzehir
Belki günün birinde anlarsın beni de varımdır
Yaşıyorsam o gün halen, bu en büyük lütuftur, kârdır.
Oğuzhan KÜLTE