Kimlerdir neleri bekliyor nasıl bilinsin
Her kulun umudu güne, yarınlara değsin
Belli ki varlığı nasıl da hafife alanlar var
Zannımca onlardan ötürüdür mekândaki dar
Bırakın diğerleri bildiği gibi yapsınlar
Bizi de sıradan ve öyle de değersiz
Değer katmadan nasipsiz, aciz sansınlar.

Varlığın her nüvesini hissediş güzel
Güzelliklerle bezenen ruh, olmaz müptezel
Varsın ileri ve gerisine okunsun gazel
Amaca giden yol zorluydu ve ondan güzel
Hedefi olmayan özne, boştur sansınlar.

İzini bulmak için doğruların çıkıldı yola
Kiminde geldiğimiz yer bir uçurumdu da
Aşmak için tüm engelleri aldık bir karar
Bizi anlamamakta ısrarcı da oldular.

Kabuğumuza çekilmedik, gayretteydi kâr
Ne yapılacağı hususunda aciz miyiz ki
Bir de dostmuş gibi hatır sordular.

Kışa gören hissetmeliydi soğuğu, karı
Ömre paye katanlarda çok azdır sayı
Nasılsa gelecek bahar, gergin tut yayı
Sendelemekte var hayatta satıh bozuksa
Dengesi bozulanı hep düşer sandılar.

Binlerce uğrasak akamete vazgeçmeyeniz
Tarihin köklerinden gelen büyük töreyiz
Çepeçevre de kuşatsa düşman sınırı
Bilmezler mi bu millette asla tükenmez
Müşküllerde yeşerir imanla onun sabırı
İçeride tir tir titrer korkar sandılar.

Var oldukça bu cihan bizler de varız elbet
Dosta değer katar, onunla yastayız müebbet
Aman vermeyiz hasıma, zafer imana namzet
İnançtayız geleceğine, o güzel günler bekler
Üç beş sıkıntı bizi yoldan mı avare eder
Müşküle düşünce vazgeçen, sabırsız sandılar.

Kim olduğumuzu hep bilendik ta ezelden
Şafağını doğurduk yüzyıllarca asaletin
Ve nasıl da beklenendir şu zaman kesmekeş
Gölge ozan da der ki, bil özünü olma serkeş
Mazisini unutan, misyonsuz da sandılar.

Oğuzhan KÜLTE