Ne denli sağlam da olsa yapı
Ve içi dışı ile öylesine de albenili
Korunmadıkça eğilimi onun yıkımadır
Bir ev de olsa bu farkı yok
Esintilere, yağışlara, türlü talana
Kim bilir daha hangi darlığa
Bent gerektirmez mi bu korunmak için
Babalar vardır ya dildedir iki hece
Onlar kaledir daim, düşün ki niçin.

Bir başkadır ailede güzide özne
Düşünmelidir anlamını bilmeli bence
Her şafağın doğuşuna büyük güvence
Ve cıvıldaşan her yuvanın hamisidir de
Keşke herkes görseydi bu pencereden de.

Kapalıysa da kapılar açılır bir gün
Onun sabırla, emekle bir yürüyeni var
Hatırla bir kere olsa, nasıldı o dün
Onsuz bir yıkımdır hayat ve olurdu har.

Yorulmayı unutup savrulmuş ha savrulmuş
Bir busecik tebessüme yıllar yılı kavrulmuş
Yükü öylesine büyük ki bedene de çile
Ruhu huzursuz olan o, yüklenir yine.
Zorlukların türlüsü eksik olmaz başından
Sen de anlayacaksın bir gün kırışmış o alnından
Sanılır ki umursamaz, hesapsızdır öylesine
Nerden bilinecekmiş ki keder hep terkesinde.

Kanadı yoktur amma, feraseti büyüktür
Güldürürse yüzünü bir tek odur güldürür
Kılıcı tefekkürüdür, kalkanı iradesi
Baba o yüzdendir ki ailenin reisi.

Sakın ha kırmayasın, ona çok ağır gelir
Okyanusu aşan o, bir derede yenilir
Yitmeden bilmelisin kıymetini unutma
Babanın yitiminde kırılandır omurga.

Ezmiştir çoktan beni, bizedir nirengisi
Güçlü ise aile, babadandır ivmesi
Toleransı ne büyük, merhamet timsalidir
Çocukları ikbale taşıyan bir öznedir.

Bilemez kimsecikler nasıldır iç dünyası
Neler idi arzusu ve nelerdir kaygısı
Açılmaz kutudur o, her şeyi yaşar içinde
Evin çatısı gibi yeri dolmaz biçimde.

Oğuzhan KÜLTE