Her mekânın öznesi, rüzgârın sesi
Yağmurun damlalarındadır armonisi
Ve geceye düşen derin bir nottun
Ne yazık ki her şeye rağmen sen
Önce beni silmiş ve unutmuştun.

Her veryansını yazılıyor deftere
Dileğince çiz beni, istersen de hecele
Nasılsa tükenir kalem, öfkedir geçer
Yerime koyduğun özne gözler önünde
Sanmaki felek usludur, gözardı eder.

Bu kadar büyümek bence kibirdir
Buna tebessüm edemem, o bir haindir
Çok kere söylendi mevzuu anlatamadım
Yahutta ben anlattım, sen anlamadın
Gidişatın tehlikeli, yüreği yakar
Her kul vicdanı ile aynaya bakar.

Değerce artıran bizi etiket değil
Ona ise inancın biat et, eğil
Hâra da davetkârdır kibreyse meyil
Un ufak edeceksen hedef bellidir
Tuttuğun yoldan gidenler ateş ehlidir.

Hayatı akıcı kılmak aslı hedeftir
Onu zora sokanlar art niyetlidir
Tam da onlar değil mi, kalbe hezeyan
Güzele uzanış ancak kâmilliktedir.

Geleceğe temas etsin ulvi duygular
Katsın onlara rengini türlü şarkılar
O yolda gayret etmez mi büyük düşünüş
Kadrajı geniş tutanda çok nettir görüş.

Halen gölgem varsa şu yeryüzünde
Koşmam gerekir elbette naçiz bedenle
Ölümüne de vursalar yıldızlar sahile
Atmak isterim onları, asla yorulmam
İnat ettim bu tercihte, inan durulmam
Biri daha buluşsun ki maviliklerle
Fırlattığım her yıldızda mutluluk essin
Yok olsun şu karamsarlık, masal da bitsin!

Oğuzhan KÜLTE