Yeni doğan her gün bir umut, yeni heyecan
İnsan beslemezse içinde onları yaşar mı?
Varsın işler alabildiğine sapa sarsın, çıksın da rayından
Bir nefes esenlik gibi hazine moral olmaz mı?

Çokça zamanımız geçmiyor mu hezeyanlar içinde
Biz zamanın ve mekânların içinde gizli bir özne
Ne zaman kimliğimiz öne çıksa vurulur darbe
Sanki biz yoldan vazgeçek miyiz, umudu bitiremezler
Bir imanla yürüyoruz umuda açıldı enginlere yelkenimiz
Renkleri daha bir canlı kılabilmek değil mi tüm gayemiz.

Büyük lükslere sahip olmadık, belki olamayız da
Bu öyküye üç beş adım önde başlayanlar hep vardı
O gerilerden emin adımlarla yürüyerek sebat edenler
Aldırmadılar fırtınaya, borana, umuttan beslendiler.

Murat almak için ödenmeliydi bedeli hayatın
Önde başlamak kazanım değildi, bir başlangıç
Sevmeler, sevilmeler, hor görülmeler de oldu
Bir yük ise sırttaki kefe bence epey de doldu
Haydi karartın şu gözü şimdi deneme vaktidir
Menzile yaklaşılmış ise duyulan, zaferin neşesidir.

Varlık ile yokluk birbirine zıt gibi görünüyor bakışta
Oysa biri diğerini doğuruyor boşluk bırakmaksızın
Zamanda, mekânda, düşüncede, duyguda
Niçin umuda yönelmesin ki bakış, duruş
Onu da yitirmiş isek hayat etmez beş kuruş.

En büyük yoktu, bir gelişim ve gayretti bu
Aynı davanın ekseninde yollar puslu, zorluydu
İnadına bir yürümek vardı yürekten, îmani mevzuu
Umut denen serildi de; bana, sana, inanana
Yol oldu; yokuşları aştıran güç, dağı deldiren
Yitirmeden saklayana can verdi, hiç üşenmeden.

Bir damlanın hükmü yoksa da söndürmeye ateşi
Neydi İbrahim`e dağlar kadar kudreti de verdi
Karınca da iman etti davaya, cüsse önemli değil
Bir umutla çıkılan hedefe nasıl da etti meyil.

Eğer varsa rengi çiçeğin ta özünde sakladığı
Gelince bahar mevsimi yankılar ahenkle varını
Ve binlerce kilometreden kanat çırpıyorsa leylek
Halen duracak mıyız öylece, bizim de sınavımızdı bu
Yüklensin; el, ayak, akıl, kol, duygular taşısın umudu.

Bir ölüm var engel ise, gerisi hep bahaneydi
Umut dediğimiz özne, gözde yaşı dindirmez mi
Kurudu denilen yerden onunla can bulur nehir
Gayretle yürüyenlerin önüne türlü nimet serilir.

Yitir neyin varsa yitir, zaten gidecekti o elden
Esas gelene bakmalı ve yüzü çevirerek ötelere
Her doğuşunda beslenmeli umut edilenin cümlesi
Ve bir bitimsiz sevdayla bağlıyız sımsıkı da umuda
Çıkaracak da o değil midir bizi aydınlık yarınlara.

Oğuzhan KÜLTE