Bir yanda umut, öte yanda hüzün
Dökülüyor yaprak yaprak renkler
Flulaşmış duygulardan sızıyor
Gözde nem ve sonrasında yaşlar.

Sanki terk edilmiş, köhne bir evmişiz
Neren geldik bu zifiri renkli geceye
Biz değil miydik şafakla güne doğan
Bir bükülüş ki bu, sığındığımız iki hece
Varsın savursun rüzgâr, sarsılsın yer
Duanın verdiği güç, tüm zora yeter.

Sanki biz miydik zaman ve zeminin
Gökteki sayısızca yıldızın, dağın, tepenin
Vadiden akarken şırıldayan derenin hamisi
Niyedir o halde vesvese, kimsedir sitem
Onca derdi yüklenmiş de çözebilmiş mi
Amcam, annem, babam, dedem ve ninem.

Bir tutmak yok mu hayatı, durdurmak
İşte o yüzden kuruntular, kurarlar tuzak
İçinde salınıp gitmek varmış bu akışta
Durma, durdurma, çek nefesini içine
Açık, koyu rengiyle hem yaşat hem de yaşa....