Sabah yeli, usulca süzülür, pencerenin aralığından. Bir davet gibi, dokunur yüzüme.
Dışarısı henüz uykulu, şehir ağır bir rüyanın içinde. Ama o, her şeyi yerinden oynatacakmış gibi, sessizce uyanıklığı fısıldıyor.

Sanki gecenin tüm yorgunluğunu, tozunu alıp götürmek için görevlendirilmiş. Ağaçların dallarını hafifçe eğiyor, yapraklar bir anlık rüzgâr dansına tutuşuyor.

O ne bir kasırga, ne de şiddetli bir fırtına. O sadece, yeni başlayan bir günün ilk nefesi. Serin, temiz ve umut dolu.

Geçen her ne ise, geride kaldı. Sabah yeli, taze bir başlangıcın müjdecisi.
Eski hikâyelerin yerine, henüz yazılmamış sayfaların kokusunu getiriyor. Kalk ve gör diyor, "Her şey şimdi başlıyor."

Sen de çek içine o temiz havayı. Bırak yel, zihnindeki ağır bulutları dağıtsın.
Çünkü en güzel yenilenme, hep böyle, sakin bir sabah yelinin dokunuşuyla başlar.

Hüseyin TURHAL