Bir on Kasım sabahı, sis çöktü dağa taşa,
Ateş düştü toprağa, gözler doldu hep yaşa.
Sen gideli Atam, Türk milleti yasta,
Yine hüzün çöktü, o maviş bakışa.

Güneş doğsa neylesin, aydınlık bize haram,
Sanki dünya duruldu, kesildi bütün kelam.
Emanetin başımız, yolun bize mihenk,
Sensiz geçen günler, içimizde bir yaram.

Doğduğun günden beri, hayatın hep mücadele,
Çanakkale’de destan, düşman oldu perişan.
Samsun’a attığın o ilk adım, bir mucize,
Yoktan var ettin yurdu, sen oldun Türk’e nişan.

Kongreler kurdun sen, millete verdin yetki,
Amacın birdi senin, vatanı kurtarmaktı.
Düşmanın yurdumdan, tamamen kovulması,
Hedef Akdeniz dedin, zaferinle taçlandı.

Ankara oldu merkez, açtın büyük meclisi,
Hâkimiyet milletin, sen kurdun Cumhuriyeti.
Cehaletle savaştın, açtın mektepleri,
Gösterdin Türk’e yolu, verdin ona kıymeti.

Harf İnkılabı yaptın, öğrettin okumayı,
Kadına haklar verdin, gösterdin saygınlığı.
Fabrikalar kurdurdun, geliştirdin sanayiyi,
Yurdun her köşesine, yaydın medeniyeti.

Sen ki büyük dehasın, çağlar ötesi gören,
İlim ve fen yolunda, hep ileriye koşan.
Sözlerin asırlarca, yol gösterecek bize,
Geleceğin temeli, gençliğe rehber olan.

Dolmabahçe’de söndü, o büyük bir ışığın,
Dokuzu beş geçe, sustu saatler birden.
Gözlerimiz yaşlandı, içimiz yandı Atam,
Bir fidan devrildi, tam kalbimizden.

Yetmiş yedi yıl geçti, aradan ne fark eder,
Her on Kasım sabahı, o acı tekrar eder.
Unutulmaz eserlerin, ilelebet payidar,
Adın her dilde Atam, gönüllerde yer eder.

Görevimiz bellidir, izindeyiz daima,
Cumhuriyet bekçisi, gençliktedir bu sevda.
Bıraktığın değerler, en kutsal emanettir,
Söz veriyoruz Atam, yaşatacağız burada.

Başın darda kalırsa, dön de bir bak tarihe,
Sana ilham verecek, O eşsiz bir dehan var.
"Ey Türk gençliği!" derdin, gösterirdin görevi,
Fikrin, vicdanın, irfanın hür olsun her zaman.

Aşık TURHAL der ki, sözümde yoktur yalan,
En büyük Türk sensin, bu vatana can veren.
Ruhun şad olsun Atam, mekânın cennet olsun,
Sen ebedi kalpte, en yüce kahraman.

Hüseyin TURHAL