(Düz Yazı Şiir)

Aşk Şelalesi... Sen, kalbimizin en yüksek yerinden, hiçbir engele takılmadan, durmaksızın dökülen coşkun bir duygu seli. Seni ilk gördüğümde, suyun havada yarattığı o büyülü sis beni hemen içine çekti. O sis, bütün dünyayı dışarıda bırakan, sadece bize ait, gizli bir perdenin ta kendisiydi.

Suyun yüksekten düşüşü, aşkın teslimiyetini anlatıyor. Kendini tamamen bırakışını, en sert kayalara çarpsa bile coşkusundan hiçbir şey kaybetmeyişini. O güçlü ses, ormanın tüm sessizliğini yırtıp geçen, içimizdeki yaşama sevincinin en gürültülü kanıtı. Bazen öyle güçlü akıyorsun ki, korkutuyorsun; ama bilirim ki bu güç, sadece saf bir enerjinin tezahürü.

Şelalenin dibinde biriken gölet, aşkın derin ve dingin yüzü. Yüzeyi ilk bakışta sakin görünse de, derinlerinde binlerce su zerresi, yukarıdan düşüşün heyecanını taşıyor. Bu gölet, bizim tüm anılarımızı biriktirdiğimiz yer; ne kadar bulanıklaşsa da, sonunda berraklaşan ve her zaman serinleten bir sığınak.

Sen, Aşk Şelalesi, bizi hep yenilenmeye çağırıyorsun. Akan su, geçmişi alıp götürüyor, bizi her an yepyeni bir başlangıçla baş başa bırakıyor. Ve biz, o şelalenin hemen kenarında, ruhumuzu o durdurulamaz akışa bırakarak, aşkın en saf, en coşkun ve en hayat dolu halini yaşıyoruz.

Hüseyin TURHAL