11
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
748
Okunma
Karanlık en akıllı dağlardan
tek gövdeyle örttü sessizliğin kalabalık yüzünü..
yerin bağrına saplanmış çoğalmışlığı küçültüyor
içimden geçenlerin içi
susmanın beklemeli sözleri konuştuğunda
olduğum yeri yokluyor
güncel bir sığlık da düş
-eteğine takılıp düştüğümdü yoğun sis-
gözleri kapalı
ay beşiklerinde duvar çocuklarının
yosun tutmuş çizgiler ip atlayınca
kiminin boyu siz kadar ağaç
kiminin ağlamaklı gözleri
çekingen bir güneş
Zıp..zıp..
ha bire yerini değiştirdiğinde gölgeleri eller
sırtladı dallar annemin omuzunu
hep öyle durdu kırık gülüşler düz duvarda
O sıra ben yoktum
bulanıktı cam
bir şiirin köpüklü dalgasından yıldız topluyordum
gözümün dünyasında parlak mercekler
derince kuyu
Girdi içeri
geniş omuzlu
dik duruşlu uçurum
denizi,gurbeti,boranı
en uzak kıyıları getirdi bana
en yakınım oldu sevgilim
birleşti elime sonsuzluk
tüm doymuşluğuyla
...
5.0
100% (20)