Ayrılık akşamlarının bilmem kaçıncı güzünde
İşte yine dökmüş ağaçlar yapraklarını.
Gene gurbet akşamlarında yüreğim yaralı
Anlamıyor beni ; ne zaman, ne insanlar.
Sen bile, yalnız akşamlarda üşürken.

Gene çakılmış ayaklarım beni taşıyamıyor
Eylül’ün kurumuş dudaklarında ıslıklarken rüzgarlar.
Kimi zaman, yanar içimde alevden ayrılıklar
Kimi zaman, acıların avuçlarında...
Kan çanağı gözlerim.

Yağmurlar beni anlatıyor camlarda
Bir barut fıçısı senle dolu yüreğim
Sen gidince o gün...
Bitmeyen özlemler yaşadım
Her köşebaşında ayrılıkla kucaklaştım.

Sen gidince o gün
Hüzün yaşları doldu gözlerime.
İçimden mavi denizler taştı...
Bu yüzden çaresiz kaldım
Sararmış yapraklara döndü yaşantım.
Sen gidince o gün
Bir ayrılık çıkmazında kayboldum.

Sen gidince o gün
Hüzün yağmurları doldu gözlerime
Uçup gitti yüreğimin sevda kuşu
Sormayın artık bana
Akşamlarım neden bu kadar karanlık
Neden kabuslar sarar uykularımı...
Ayrılıklar bu kadar zorken dünyamızda
Gel ! seni bekliyor...
Bu yaralı kuş !..

Aygün Deniz 12.12.2020