5
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
826
Okunma
Öyle bir konuşmadım ki
Dilimde kesik yara
Bir ayna ve
Odalar
Hatta
Öyle bir dokunmadım ki
Mor akşamlarımıza dalgasını vuran gül dalı
Bir şiirle benzerimi üşümesin
Uyanmaz dediğimiz boşlukları soluyan şehrin başına dikilen ışıklar elini tuttuğunda bulutun
Güneşle aramıza bir şey değdi
Kabında zonklayan çiçek/
Çiçeğe durduğunda ağaç
Çiseliğinde söz suskunu kanat eğildikçe çatılara
Bir damla umut avuçlarda
Yürüyoruz
Göğsümüzde yolculuğu çığlıkların
Uğuldayarak büyüyen çocuk sesi ve
kokusu kökünde toprağın
Açılmış kuyulardan bakıyorum
Yok ağlamayacak uykular bir şehrin kulesinde
Ki,
Ruhun teriyle ezberlediğimiz gülümsemeler
Sokaklardan geçen rüzgar
Artık bütün örtüler beyaz
Ölüme daha çok var
...
5.0
100% (13)