Tenime duraksayan göğün soluğuna susuzluğu yazdığında bir çarpıntı
Yeryüzüne ekilen sır gibi sonsuzlaşıyor bağlar.



İçimin sözcüğüne yerleşen zamanın mavi odaları
Diz çöken rüzgar inceliğinde sesime kaçtığında
Rengi değişiyor sessizce akan kitapların
Ki telaşında aklıma geliyor herşey ve
Kuş birikintileri



Öyle uzakta değil hani
Şarkısını söylediğinde kızıl duvarlara parmaklar
Bir resmin ağlayan çoğalmalarından akıyor nehir



Geceye konan ay ışığında tepeler
Tam sarılacakken dokunaklı asma gibi gölgelere biriken oyunlar
Merdivenleri dayayan kapıların aralığından sızan yaşlara ruhumu fırlatıyor bir çocuk
Soğuk/sıcak demeden yol boyu suda seken bir çiçeğin boyununa güneş büyük büyük pencereler açıyor
Elini tutuyorum gizli hafiflikle renklerin
Çok uzakta değil hani
Gamzemdeki gülün hüzünden gazeline




....