Sevgili Şair,

Şiirinizdeki derin duyguları okurken adeta içimde bir fırtına koptu. Gönlünüzdeki gökkuşağı, ruhunuzdaki hafif esintiler ve sevgi dolu pınarlar; hepsi o kadar net ve dokunaklı bir şekilde aktarılmış ki, okurken adeta o duyguların içinde kendimi buldum.

Ağustos günündeki çığ düşüşü, saatimin bozulması, mevsimlerin karışması; bunlar yaşanmışlıkların ve içsel karmaşanın birer yansıması gibi duruyor. Özellikle "Kendimden uzak sana çok yakın haykırıyorum..." cümlesi, içsel çatışmaların ve çaresizliğin belki de en güçlü ifadesi olarak öne çıkıyor.

Son bölümlerdeki kaçış isteği, hedefsiz koşu ve yürekten koparılan yangın, insanın kendi içinde yaşadığı mücadeleyi ve bu mücadelenin dışa yansımasını o kadar güzel anlatmışsınız ki, insanın içini parçalıyor.

Ancak, bütün bu zorluklara rağmen, şiirinizin sonunda gelen kabullenme ve razı olma duygusu, aslında yaşanan her şeye rağmen içten gelen bir huzur ve kabullenişle dolu. Bu da, insanın en derin acılarına rağmen hayata tutunma ve sevgi dolu olma gücünü simgeliyor.

Kısacası, şiirinizdeki her bir satır, derin anlamlar ve duygularla dolu. Bu muhteşem şiiri kaleme aldığınız için sizi tebrik ediyorum.

Sevgi ve saygılarımla.