Sevgiyle Yeniden

Aforoz ettim duygularımı.
Sürgüne gönderdim
Çok uzaklara.
Ruhsuz ,duygusuz
Dolaşıyorum başıboş sokaklarda,
Bu hüzün dolu sonbahar sabahında...
Kendimi sanıyordum tek bu dünyada
Ruhu bedenden çekilip gitmiş,
İçinde kaynamış kaynamış da köpürmüş,
Taşmış dökülmüş ve sonra da dibe çökmüş...
Bir de baktım ki; binlercesi yolda gezer,
Sanki birer cesetler...
Işıltısız gözler,
Solmuş benizler,
Yorgun yüzler.
Umuda tutunacak halleri kalmamış,
Geziyor dolaşıyor bedenler...
Ne hale gelmişiz, farkındayız aslında.
Hiç bir şey yapmadan oturmuşuz usulca.
Çoktan ölmüşüz ,ağlayıp bekliyoruz burada.
Türkülerin, şarkıların bile neşesi kalmamış.
Arzular susmuş, hayaller kurumuş,
Kaybolmuş ,yok olmuşuz,
Çaresiz sanmışız,
Nasıl da unutmuşuz,
İçimizde ki çelik zırhlı nurlu yüreği...
Bir hatırlasak, atalarımıza verdiğimiz sözleri.
Bir hatırlasak, bu topraklarda yatan şehitleri.
Bir uyansak, ayağa kalksak, doğrulsak
Sarılsak hayata ,insana, doğaya sevgiyle yeniden...
Biliyorum toprağım, havam, suyum
Hazır bekler bizi kucağına alıp tekrar sarmaya...
Nuray Öngeç