HEP İSTEDİM

Kırağılar tutmuş, hasret yolunu.
Çatırdıyor, her üstüne bastıkça nefesim...
Çığırtkan kuşlar, uçuşuyor havada.
Sesleri birer kırbaç kulaklarımda...

Senden haber bekler,
İğde dallarım.
İnce ince titreşir,
Beklerken gelişini.
Heyhat! Tükenmiş dermansız dizlerim.
Saplanmış kalmış,
Bu yolda ümitlerim...

Seller akıp durur,
Bu elemli yürekten.
Matem, sağanak olmuş,
Gitmiyor gözlerimden.
Bir kara göle dönmüş,
Ruhumdan düşen parçalar,
Çakılı durur, çekilmiyor önümden...

Oysa bahar sanmıştım, gönlüme girişini.
Aşkını kucaklamış,
Koşuyordum dolu dizgin,
O çiçekli çayırlarda.
Sıcacık serpiştirmiştim,
Gönül yelkenime her birini.
Kıyamamıştım öpüp, koklamaya.
Samanyolu’ndan, çalmıştım yıldızları.
Asmıştım kandiller gibi, bahçemize.
Işıl ışıl olsun geceleri,
Karanlık girmesin diye ömrüne...

İstedim ki; gönlünde
Hep papatyalar açsın.
Ama seviyor sevmiyor diye,
Fala bakmayasın...
İstedim ki; başın üstünde ışıklar yansın,
O güzel yüzün güller gibi açılsın.
İstedim ki; gözlerindeki ışık,
Zümrütlerden daha parlak olsun.
Hep mutlu ol istedim,
Çok istedim...
HEP İSTEDİM...
Nuray Öngeç