Hayata Tutunmak

Yine çiçeklendin badem ağacım bu bahar
Seni okşayan ellerim çok uzaklarda
Sevgiyle açarken
Hayat fışkırırken sen orada
Özlemin içimde
Dört duvar arasında
Hasretim bir küçücük yaprağına...

Bil ki çok özlüyorum seni
Yuva olduğun kuşları böcekleri
Ve de kelebekleri
Kokluyorum rüzgârın getirdiği
Yaşam esintini

Küçük penceremden gönderiyorum
Sana yazdığım şiirleri
Öykülerimde anlatıyorum
Seni ve sana olan özlemimi

Bak geçen gece ne yaptım
Sen kollarını açarken havaya
Dururken dimdik toprakta
Ben iki büklüm
Senin resmini yaptım
Sevgiyle özlemle boyadım
Pembe yaptım gövdeni
Mor oldu yaprakların
Çiçeklerinse yeşil
Sana benzedi mi? Emin değilim
Ama her halinle güzelsin

Geceleri hasretini sarıyorum
Sonra penceremden bakıyorum semaya
Bir kaç yıldız görürüm
Sana selam gönderirim diye

Nefesimin sesini dinliyorum
Eşlik ediyor kalbimin tık tak edişine
Aklımda sen
Yaşıyorum, yaşayacağım diyorum
Herşeye inat!

Biliyorum sen de özledin beni
Bekliyorsun beni sabırla
Söz veriyorum çok okşayacağım seni
İlk buluşmamızda
Öyle sarılacağım ki sana
Bir olacağız sonunda

Şu an aramızda sadece bir kapı olsada
Kafdağı kadar uzaksın bana
Geçilecek uçurumlar var dikenli yolumuzda
İyi ki rüzgarlar var
Getirdiği haberler yetiyor
Sensizliğe katlanmaya

Dağlar kadar yükseldi okuduğum kitaplar
Filmlere dalıyorum arada sırada
Şimdi resimlerin var duvarlarımda
Şiirlerim dizildi defterin sayfalarına
Şarkılar şiirlerle yaşıyorum
Bu bahar yokluğunda

Sevgili badem ağacım
Sanat derim
Sabır derim
Umut derim
AŞK derim
Sensiz böyle geçer günlerim

NURAY ÖNGEÇ