Biz Ve Dünyamız

Ah, koca dünya!
Şu karanlık evrende,
Küçük bir mavi noktasın.
Geldik gidiyoruz sende,
Kocaman sandığımız dünyalarımızda...
Gök mavi ,denizler mavi olsa da;
Yaşamlar her zaman mavi değil,
Her şey ortada...

Biz insan oğlu aynı sahnede,
Aynı oyunu oynasak da,
Birbirimizin ne kadar farkındayız,
Birbirimizden ne kadar da farklıyız,
Bunları ne kadar biliyoruz acaba?

Kimimiz kederli siyaha boyalı...
Kimimiz dertsiz,
Güllü çiçekli gökkuşağı...
Kimimiz umutlu,
Sabaha sevdalı...
Kimimiz ümitsiz,
Maziye takılı...
Roller değişse de zaman zaman,
Bazen gülenler ağlasa,
Ağlayanlar gülse de,
Değişmez bu oyun oynanır,
Bıkmadan usanmadan,
Pek de bir şey anlamadan asırlarca...

Söyle ne olur söyle!
Açım, üşüyorum desem,
Anlar mısın halimden?
Dardayım hastayım desem,
Ne geçer ki gönlünden?
Bakınca anlar mısın gözümden ?

Şu mavi fani dünyada,
Aynı sahnede, aynı oyunda,
Rollerimize bileklerimizden kelepçelerle bağlı,
Oynuyoruz ya...
Ama kim bilir ne kadar farkındalı,
Ne anladık, ne kazandık acaba?

Son sahneyi oynamadan,
Ve son perde kapanmadan,
Unutma!
Taşıdığın sevgidir,
Saygıdır vicdandır,
Hayatı güzel
Ve anlamlı kılan!
Nuray Öngeç