1
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
537
Okunma
tanelenen hicap
sarışın dalların kollarında
çocukca bir güz bağı
sesimin gevşeğine taraçasını döken güneş
öperken küçük odaları
rüzgarın tafrası hep
kuşlara doğru
yalnızlığın uçurumunda duvarlar
kapalı yollar
uzaktan bakmanın koşusunda
sarhoş şarkılar düşleri okşar
gitmenin anlamına bir kent daha silinirken
uyanır ağzımın kenarında sözcükler
hangi ormana çiçek açsam
beyaz yolun dumanlı dağı
hep oturduğum yerde
boşluğun sandalyesi
hüzniyetin kamburunda
yağmurlu bir kalabalık
yeşil bir örtüde boy atar
sürgün ekinlerde bulutlu gölgeler
yüzümü böler
hep böyle dalgaların süt yıldızlarıyla
perdeleri açılır
arka pencerelerin
sonsuz bir ırmağın genişliğine
birbirine uzanmış ağlar
böyle geceyarısı vuruyor kelimelerimi
kuşlara doğru
...
Cevap Yaz