Bir gün mutlaka çıkıp gelecekler,


Tozlu aynaları yatıştıracak deniz
Birlikte ve yalnızken düşlere gidilecek
Açacak rengi fısıltıların
Gün eksilen yerlerinden büyüyecek



Yağmur ve toprağın türküsünde
Duru gerçeğin perdesini çekerken ışıklar
Irmağa yağacak pencereler
Bir dehlizin karanlığında buzul süsler
Ve ağzımın kıyısında aydınlık
Gece dudaklarıma şiirdir



Rüzgâr öper ellerimizi
Sonra odamıza dolan dünya
Gizli saklıların içinde
Bazen en kuytuları taşırken
Bağıran vakitlerin
Serserisi olur içim
Bir bahar
Sabah serinliğiyle kopar
Masum kalmaz bazen yeniden buluşmalar
-ruhumda tunç kelebekler -



Sessizlik her uyanışım benim
Usulca düşen yağmur yüzünde çocukluğum
Kanatılmış günün hızlı sularıyla
Bir çiçeği yıkarken
Ay karışır alnıma
Bir şiirdir her şey

bir gün mutlaka çıkıp gelecekler,

Yırtık uçurtma
Ve üflediğim cam
Her şiir sonrası
Çıplak karanlığa

...