gölgedir
menekşeli alfabenin hüzünden ölümüdür
orası intiharların en tenha yeri
karanlık bir susmadır

...


gün nasıl sarmaşık ki
baktığım her yer siyahi tomurcuğun silik defteri
yıldızları sönük gecelerin denizinde
kaybolmuş gemiler.
sarsak adımların dilsiz çocuğu
içimin sözcüklerine yolculuk
kızarmış ırmakların dağ perdesi
göğsüme çektiğim yaprak
bulutların en derin dalgınlığına bağırıyorum
dağılan göçlerin kaybolmuşluğuna ve...





elbette yarın vardır
dönülür kanatlı atlarla dünyaya
çıktığımız seferlerin ruh uçurumunda
sükutun tuzlu dudakları
mırıldanırken bir şiiri
elbette yarın vardır
saklandığımız yerlerin çığ ormanı
kendini aktarırken
eksik değildir duygu
herkes tutar karanlığı
karanlığın aydınlığında
yüzümün ıslağı
bir tohum bırakır sandıklara
geçer gider sıstuğum yerlere zaman


gölgemizle büyümenin yolculuğunda
en afili balkonlar

...