Güneşin batıp akşam olduğu bir gün,
Sen uzaklarda bensiz,yalnız ve kimsesiz,
Sancılı yorgunluklarını kimle ve neyle,
,paylaşacaksın...
Ve içinde küf yeşili bir ağrı duyacaksın.
Göstermeyecek seni aynalar eskisi gibi,
Volkanlar yanacak yüreğinde benden uzakta.
Dudaklarında dolaşacak bana yazdığın
Şiirlerin mısra mısra hüzünvari !
Yalan olmadığını aşkın anlayacaksın.

Bense eli kolu bağlı bir tutsak !
Ben yaralı kalbi sana hep hasret.
İçimde fırtınalar, çöl misali yüreğim,
Düşlerime kar yağmış,ümitsiz bir haldeyim...
Kopkoyu karanlıkların ürkünçlüğü içimde,
Sonra düşüncelerimden söküp alıyorlar hayallerimi,
Her şarkıda gurbetin karanlığı vuruyor yüreğime.
Özlem çığlıkları sarıyor sensiz yalnızlığımı
Aşk yalan değil, yalanlar sarıyor ruhumu.

Kim bilir bensiz daha, kaç Sonbahar göreceksin,
Yine kasımpatı,lavantan,leylakların açacak,
Bilemediğin kuşların cıvıl cıvıl içli şarkılar,
,söyleyecek yağmur sonrası, dallarda.
Ve ben ayrılıkların yanıp sönmüşlüğünde,
Hazan mevsiminin sarı akşamlarından,
Kim bilir ne zaman kopup sana kavuşacağım.
İşte o zaman anlayacaksın,
Aşkın yalan olmadığını.

Aygün Deniz 17.10.2019