Bu yalpalanma hissi hiç durmuyor..

Karanlık günün ortasında
Bir yanın deniz
Öteki yanın ıslak saçlarım
Tanıyorsun işte yüzündeki perde de ’sen’kıyımı..


Bazen
Şüpheci susmalarının ıslık çalan trenleri gibi için ki
Şimdi nasıl anlatayım
Mevsimlerden kalma yaz varken elimde
Aklının cemresindeki seslerde harfler boğulurken
Ruhunun dalgasında nereye yıksan göğsümü
Gölgenim..
Karanlığın hır gür telaşıyla gözlerine bakarak yürüyorum.
Belki bir çocuğun
Belki bir çiçeğin dilince
Bütün renklerini tanıyorum
Tanıyorum bütün renklerini senin




Bin parçaya bölünen uykular
Çığlık çığlığa uyandığın tenin
Ve sesimin kırmızısı
Seni duvarlara sürdüğün düşlerde
Ya da mor açlığın parmakuçlarındaki dünyada
Bütün çizgilerini tanıyorum
Tanıyorum bütün çizgilerini senin



Gönlünün kıblesinde saf aynamın sır küpleri
Üzüm sarhoşluğu yüzünü aşık edince geceme
Omzunun dengesinde
Zeytinlerle besliyorum seni
Tee o zamandan oyuklarına yerleşen zamandım
-sustur aklındaki sesleri-


Düşündüğünün üstüne düşünen sevgilim
Topla hadi inancın yurduna yeşili