Geçen günler yüzü hürmetine
Soğuk taşların uykusuz gecelerine
Seni ben okudum...



Yalnızlığın dört nala koştuğu herşey çanağında kıvranırken
Kimine gõre gece,kadın
Kimine göre gece,yanan ışık..




Birbirine giren renklerin siyahında mavi benden daha güzeldi..
Onunla köprüler geçer ay’a koşardık
Bazen bir atın yelesinde güneşe
Birtaneydi
Birtanemdi
Soluğunun zinciri kadınım derdi,õlürdüm
Bütün nehirler avuçlarıma akardı
Bilirdim damağı vardı sözlerinin tadını bıraktığı yere
Tam da bõyleyken
Sırtımı dayayıp duvara ağzımdan öpüyordu ya Paris
Sanki tepesindeki bütün kuşlar başımda




Öyleydi
Kendimi işittiğimde sesimin katinasından yürüyordu su
Ruhunun çizdiği kaviste
Hep yaşadığıma dair şehir
Hep yaşadığına dair ateş
Gõk bildiğim yüzünden yıldızlar topladım
Sonra toplandım da kendime kaldım
Aklın her gün bir parça sır kaptırıyordu
Kimi sevdiğimi hiç yanılmadım
Topraklar üzerine adımları kurarken ikimizin


Sen güneştin
Sen saçlarımı ören örgü
Neden sonra uyandım ki
Sabah oldu..

Neden sonra gün yüzünü döndü yüzümden

Bunu hiç bilemedim.