Yerdeki misketleri toplarken gökyüzünde güneşe bakardım..
Ben hep özlerdim günün bir yerlerinde gözlerimi
Günün bir yerlerinde
Dünden ve bugünden bırakıp gitmeseydi
Ben,sen,biz
Yanmasaydı..



Bugün ilk defa
Pencereme vuran karanlıktan korkuyorum
Korkuyorum kendimden besbelli
Uğultu uçurumları anlatırken zaman
Aşılması gerekli dağlar vardı yeryüzünde
Tüm şiirler üzerine..
Oysa severken tek kişiliktim
Hep ben güzel sevmiştim..



Ağaç gölgesine yatırılan gül’ün son yaşıyım
Kırık dalın gizlisinde kelebek bahçesi yüreğimi
Savururken rüzgar
Sonram yok irkilecek.
Ah azara
Terkedilmiş bir yangın gibi
Küçücük ağzımda büyük bûyük günahlar işleyeceğiz.
Dudağımda kızılalevin kekemeliğini yalarken umut
Bu şehrin sokağına taşan adları
Ve bu şiirin göbeğine düşen kadını
Unutacağız..
ipi kopartılmış uçurtmalar sesimin cılızına yerleşirken
Ve düşünürken bulutları
Düşleri öpmez artık sarı zaman




Bir çocuğun elinden şekeri fırlatılmış
Ağrılı sessizlik her yanım.
Yorgunum azara
Üstüm başım toz içinde
Susayan ölüme koy geçen günlerimi
Beni intihar et
Uçuşan eteğimde çiçek bulamayan kuşlar
Gölgelerde buğuyu silerken
Farzet ki
Nehir göçebesiydim
Farzet ki
Ben hiç olmadım


Şimdi
Kaybolmuş bir mektup dur hayat

Suç ne yeşilin
Ne de mavinin

Suç hiçkimsenin.