Gün bitiyor, akşam seyrindeyiz yine
Yorgun düşmüş bedenler, zihinler karakışta
Ne kalmış heyecanlar eskisi gibi bizde
Ne de biz eskisi gibi dimdik ve ayakta…

Terkedilmiş bir hengamenin kahramanı
Ya da titretirken sahaları o atletik yetenekler
Albümlerde veya zihinlerde kalmış bir kırıntı
Belki de şimdilerin değersizleştirdiği bir abide,…
Tanımlanamayacak kadar derin ve samimi
Gerçek şu ki, bu devre asi ve bir o kadar da gizemli.

Geçmedik mi o yollardan çoğumuz,
Yaşlar henüz yirmilerde ve belki sırtlarda
Eminim dimağlarda da var bir misyonumuz
Kendimizce tutturmuşuz bir yol, mutluyuz.

Peki şimdi nasıl işler, kim mutlu, kim umutlu…?
Yol mu biten, misyon mu tükenen,
Biten gün gibi bakmışız ki bir şeyler var yiten, giden.

Ya biz vefasız çıktık bize,
Ya da vefalar da unutuldu gönüllerde, zihinlerde
Onca karmaşanın içindeyiz, yakınız birbirimize
Ama gerçek ne acı, yalnızız şu sel gibi akan,
Caddede, bulvarda, metroda,otobüs duraklarında,…

Kime baksan tebessüm yoksunu
Kimi görsen umut fukarası, öngörüsüz,
Ne misyonu kalmış yarınlara taşıyacak onu
Ne de yarınların umurunda bugünün kahırları….

Derin derin düşünüyor insan, dinliyor
Dinliyor sessizinde gecenin geçmişe takılmış ve
Diline dolanmış bir türkü tadında maziden gelen
Alıp götüren sizi o yıllara bir mahur bestede
Anlıyorsunuz ne de mutluymuş insanlar
Çokmuş sıkıntılar, oldukça çok
Ve fakat her biri bizle içli dışlıymış
Şimdi dirsek temasında yakın gibi duran
O eski komşular, arkadaşlar,dost, tanıdıklar,...
Ya geçmişte gerçektiler, vardılar;asıldılar,
Ya da şimdi varlar ama yalanlar.

Oğuzhan KÜLTE