yapraklarım vardı eskiden
kupa papazı ile sinek kızı’nın
dalında gizli saklı buluştuğu
duymamıştık henüz hiçbirimiz
maldoror’un umutsuz şarkılarını
yine de konardı tüneğine bazı kuşlar
intihara giden bakire meryem gibi



yaz kış harem selamlıkken buralar
büyük hazla yerdi erkeklerin elinden
mevcut yerlerindeki yalan çileklerini
kader ve korkuya gebe olan kadınlar
dudak uçuklatıcı ve cezbedici acı gerçeklerini
inzivalı köşesinden seyrederek bergman’ın
biliyorum bir yerlerde
arzuladığım o saf duru yaşam illa ki olmalı
ne yazık ki bu kallavi burnum ve ayaklarım yüzünden
en bayağısından yalnızlığımı alıp
bir de sesini içine gömen o ’salyangoz kadınlar’ın
kokusunu bırakıp bu salon oyunlarına
gideceğim hiçbir yere sosyal statüsüz
yüce tanrımız yeryüzüne teşrif buyuracak mutlaka
şeytanca dürtülmüş duygularla
pespaye günahkar kullarız dolayısıyla biz





anlatmak isterdim size pürneşe
o tarakta bezi olduğunu düşündüğünüz
sentimental düşlerim manipüle edilmeden
gel gör ki iç güvey gibi yerleşik
taşırken içimdeki sert kayayı
en azından keresteli ellerinizin yanında
annemin ak sütü gibi dururken vicdanım
notre dame katedralini andıran gözlerimi
hoş görüversin bu seferlik quasimodo
her şeye burnunu sokmayıversin cyrano




artık korunaksız
ve savunmasız yüreğim
seyirlik halinde çetrefilli
gelip geçiyor acılarım anne!
bakma sen
bu gömüt ellerimde açan yediverene
değil mi ki
"sabahın bir sahibi var  
sorarlar bir gün sorarlar"



her ne kadar inanmasam da
Allah kahretsin!
böyle çocukca fantazilerim hãlã var!


...



p.s: "salyangoz kadınlar"~Ece Temelkuran
"sabahın bir sahibi var  
sorarlar bir gün sorarlar"~Ruhi Su
yaban çilekleri~Ingmar Bergman