ne zaman seni düşünsem
yatağıma sığmayan ırmak olur gözlerin
geceden taşan gizleri mühürlerim tenine
avuç avuç gömülürüm koynuna
üstüme başıma dökülür parmakların
başımda gökyüzü
sonra
yıldızlar






ne zaman seni düşünsem
çocukların arasından geçerim gizli bir örtü gibi
ağaçlar dökülür saçlarıma
adımlarımın çizdiği kavisle selamlarım seni
göğsümde iri bir gül
yüzümde kuşlar uyanır
sana gelirim





onun içindir ki herşey
denizin dalgalarıyla doğar eşsiz güzellik
yolarım biraz da mavi dağından
yürürüm/nereme baksam
orada çarpar kalbim
sonsuzluğa






suların getirdiği bu gülüş
susuz dudaklarımda bekler seni
hafızamda bir karınca daha ölür
sevinirim buna
hadi bakalım çocuklar
çıkın merdivenleri
üzüm bağlarını






zamanın sayfalarını çevirirken
iyice yokladım seni içimde
hece hece ekledim damarlarıma
kopmaz bir bütünlükte büyüdü yara
bir de sesin sesime değince köpürdü
sevda kokusu aynalarda





saksıları üzerime giyip bahar olurum
sonra çocuk gibi saklanırım kıyılarına
kızma diye bana

ne zaman seni düşünsem
sana en çok yakışan olurum

anlatamam seni boğazımda düğüm.