kanatlarımın kesildiği o günden beridir,
hediye veremiyorum hiç kimselere.
ne bir buket çiçek ne bir siyah çikolata,
ayakta da duramıyorum
ölüyorum adeta.
sonra bir uyanıştır,
koca salonda tek bir alkıştır,
haykırıştır
hadi git diye.
ve belki de vazodan bozma bir sürahiden
su içer gibi aranırken koskocaman çölde
vahasında derin aşk arayan bir kadın gibi
karşıma çıktın
beni mahfettin
beni, benden ettin.
farzedelim ki bir rüyasın
ve ben de o rüyadayım
uyanmak sorun mu ki
ya da uyanamamak kimi üzer
sen ordayken
ben daha önemli nerelere
sensiz gider de yaşarım
çiçekler açmış mı açsın
yollara düşer benim bedenim
aşıklar dahi anlayamaz beni
ki göremediler henüz seni
benim gözümle.
hadi uyan artık şu pis rüyadan
diye seslenen babam diye bir adam
korktun mu diye sorar annem
güler geçerim
dayanamam
sonra ağlarım
ağlar uyur,
uyanır ağlarım.