her zaman biberde değildir acı
o toprakta karpuz bile acıdır bazen
sırada gökyüzü var
seni bekleyen sakallarım eskidi
yurdum yenik düşüyor kendi insanına
değişiyor seni bekledikçe renkler
ve laf taşıyan bedenler kokuşuyor
bir asker öleceği dağa alışıyor
ben gelmeyişine alışamıyorum
seni söyleyen şarkılarım tükendi
susamak bir çöl vahabında
ve yanımdayken dahi özlemek seni
aslında bilmeden bekliyorum
sen zaten yanıbaşımdasın
seni yazan şiirlerimden öte olamazsın
köreldim, tüttüm bir ocak misali
unuttum dua etmeyi de yokluğunda
bir gelsen tanıyamayacaksın beni
yada bulamayacaksın bıraktığın gibi
sade balıklar talip cesedime artık
ve insanları umarsız canıma hatta
ben beklerken gelmeyişini
sana cehennemi diliyorlar güzelim
güya günahkarmışsın
aynı güneşte varız ya
aynı ateşte yansak n’olur ki
tümden iyi mi herkes acaba
bana öyle geliyor ki güzelim
hani sen bana gelmiyorsun ya
bence hepimizden iyisin
cevabı olmayan bir soruyum
toprak bile sarmayacak belki de
seni bekleyen ayaklarım çürüdü
ne çiçek büyür ne ot biter artık bende
sen gel dememe bakma aslında gelme
bana da ver n’olursun bu zulmünden
yada bitir şu maçı artık yenik düşmüşken