belki yoksulluk
alnına işlenmiş güneş yanığı
topuğu çatlamış toprağın,dudak recmi
kaderi bir zorunluluk
gecenin gizli ıslığı
dalgınca öper kirli yüzünü
şiirler uyur kuytumda



yine hasta bir dünün ardından
hasata hazırlanıyor başak

yavaş yavaş soyunuyor sarıyı
bir tohum bin bereket düşü
toprak susuz çöllerden sesleniyor
sesini kesiyor her şey

arzusu yitik
toprak ana avuçlarında



-yoksulluk kan kaybı,
kesiyor damarları

hani geçsem içinizden geçsem diyorum
rüzgar olup
öpsem azaldığı yerden öpsem

belkisiz sessiz
soluk kalmış ak benzinden




ve yağmur usulca dokunur
kardeş kardeşe giren geceye
seslenir soğuk duvarlardan uzun karanlık
sarkıtlar düşerken uzun kirpiğine
düşler açılmışsa okyanusa

göçler ise durmadan yitiriyorsa zamanı
nasılda çiçek açar düşlerinin güz kesiği






-gri bulutlar yükseliyor isyan/sızlığıma
tomurcukken sökülür tırnağım



Ümmü AŞCI
ÜMA